Kedi Sahibi iken Bebek Sahibi Olmak

Kedi sahibi iken insan hamile kaldığında insan çevreden bir sürü yorum duyuyor. İnsan bir süre çevresine kulak tıkıyor ama sonra etkilenip acabaları oluyor. Sonra fark ediyorsun ki evinde hiç kedi beslememiş ve kedi ile deneyimleri olmamasına rağmen sana akıl veren kişiler. Neler duyuyorsun neler; doğan çocuğu kıskanır, üzerine yatar boğar,  çocuğunu düşürürüsün, kedi bebeği tırmalar, kedi gitsin bu evden, sonra demedi deme. Ayak bağı olur, zaten çocuğun oluyor artık yeni bir oyuncağın olacak, artık kediyi yolla.(sanki kedi oyuncak) senin adına etrafındaki herkes senin adına karar verir yorum yapar, eleştirir. 

Oysa hamile iken ve kedimiz doğduğunda o kadar olağanüstü şeyler yaşadım ki anlatamam. Onların bir kısmını paylaşmak istedim.  Kedi besleyen bir annenin başına gelenler;

• Hamile olduğumu anlamış gibi gelip karnımın yanına ona bebeğime doğru miyavlardı. Sanki ona bir şey anlatmak ister dibi. Uzandığımda gelir karnımın yanına birşeyler anlatırdı.
• Karnımdaki bebek tekmelediğinde panikler gelir patisi ile karnıma vurur sonra karnımın yanına gelir yatar, mırıldanırdı. O yatıp mınırlanınca kızım sakinleşir,kızımın  huzur bulduğunu hissederdim
• Kızımın odasını hazırladığımızda bir süre odayı keşfetmesine izin verdik. Böylece kıskançlığı en aza indirdik. Zaten doğuma 1-2  hafta kala herşey ütülenip temizlenmiyor mu. Odayı temizledik ve kilitledik. Doğuma kadar ve doğumdan 40 günsonraya kadar  pek bebeğimin odasına sokamdık. Kızımın bağışıklık sistemi biraz kuvvetlenip kırkı çıkınca bebeği tanımasına izin verdik. Arada uzaktan gösterdik bebeği ve dışlamadık.

                           

• Bir süre sonra balkon kapısına rahatça girip çıkmasını sağlamak için kedi kapısı taktırdık. Evde kedimiz ve bebğimiz için yapılması gereken düzenlemeleri yaptıkBu sayede balkon kapısı açmak çocuk için tehlike olmadan tuvalet işini halletmiş oldu. Zaten ömrü boyunca sokağa ayağını değdirmemiş bir kedi olarak balkon onun en sevdiği yerdi. Tüm gününü geçirse sıkılmazdı.
• Bebeğimiz biraz büyüyünce ve farkındalığı artınca kedi ile oyunları arttı. Kedinin kuyruğunu çekti, oynarken canını yaktı ama kedimiz hiç bir zaman onu tırmalamadı en fazla canı yandığı için kaçtı.
• Ama yazık, kedimiz bizi o kadar özledi ve ona rağmen en az sorunu çıkardıki ama canım kedim bebeği uyutur uyurmaz, koşa koşa boşalan kucağıma zıplardı. Onu da bebek gibi kucağımda sevip konuşup poposunu pışpışlayınca rahatlar, sonra uyumaya giderdi.
• Kızım altını kirletince fark eder koklar miyavlar, söylenerek haber verirdi : )
• Kızım evde beslediğimiz kedimizden neler öğrendi neler... Kardeşi doğmadan paylaşmayı, karşılıksız sevmeyi, hayvanları doğru şekilde yaklaşmayı. Bunlar bir kaçı daha neler neler. Kızım büyüdükçe daha çok  fark ediyorum o yılların kızıma olan olumlu etkisini.

                               

Bunlar yaşadıklarımızdan bir kısmı. Daha bir sürü harika anınız oluyor. Veteriner kontrollü ve iyi huylu bir kedi ise hiç korkmayın. Kedi ile bebek aynı evde oluyor.Vererinerimiz şu kriteri söyledi: Kedinizin ağırlığı ile bebeğinin ağırlığı aynı olunca ikisini aynı odada yalnız bırakabilirsiniz.  Kedimiz etraftaki herkesi utandırdı ve çok iyi bir birey oldu. Evimizin bir bireyi. Onu oyle kabul ettik ve öyle davrandık, o da kendinden beklendiği gibi öyle davrandı. Mesela mutfağa hiç girmedi, önüne sınırsız kuru mama koyduk, acıktığında gitti çok az yedi ve sonra bıraktı. Hiç bir zaman hiçbir yemeğimize dadanmadı. Mutfağımız kedi tüyünden hep uzak kaldı, bizi üzmedi o konuda.Kedi sahibi evli çiftlere önerim bebğiniz olunca bence evden kediyi göndermeyin. Onlarla birlikte bebek büyütmek daha kolay ve daha eğlenceli. Evdeki kedi çocuk için de oyun arkadaşı oluyor.

Kedimiz ben küçük oğluma doğuma gittiğimde kayboldu. 18 Şubat 2012 de. Onu çook uzun bir süre aradım. Kızımla ve oğlumla birlikte aradım, Eşim her iç çıkışı etrafımızdaki sokakları araba ile veya yürüyerek aradı. Ben sezeryanla doğum yaptığımın 4. günü bebişleri uyutup,  bebişlerimi bakıcıya emanet edip sokaklarda onu aradım. Hala arıyorum bir gün bulma umudu ile. İnşallah  hayattadır ve bir gün onu bulurum. Bu satırları yazarken gözlerim doluyor ve onu ne kadar çok özlediğimi fark ediyorum. Kedimizi eşim askerde iken bir gün bir personelim soğuktan donmuş ve ölmek üzere iken bulmuş(birileri atmış ) daha göbeği üstünde ve kanlı idi. Onu altına sıcak su torbaları koyarak, geceleri acıkıp şeker komasına  girmesin diye 2 saatte bir besleyerek ve üşümesin diye sıcak su torbasına havlu sarıp üaerine küçük bezler örtüp sıcak su torbasındaki suyu değiştirerek büyüttüm. Göbeği bile 7 gün sonra benim elime düştü., Veterinerden özel anne sütü maması ile yada inek sütünü yüzde elli sulandırarak özel kedi biberonu ile bazen de enjektörle besledim, defekasyonunu bile ılık pamukla yaptırdım. bir bebek büyütür gibi büyüttüm. (İlk iki hafta defekasyon refleksi yok.) Belki de o yüzden bu kadar aile bildi bizi ve o da bizi öyle sevdi. Bebek sahibi olmadan bebek baktım ben. Bebek bakmayı öğrendim galiba. Minik seni çok özlüyorum.Mutlu kalın...