Birbirine yakın yaşta iki çocuk sahibi olmak hem zor hem kolaydır. Bu konuda sevgili Deniz de çok güzel bir yazı yazmış. Yazının konusu ' Tek çocuk mu çok çocuk mu? ' Çok güzel bir yazı, okuyun derim.
Biz bebişimiz ilk doğduğunda neler yaşadık ve yeni gelen kardeşi karşılama sürecinde neler yaşadık?
1-Kızım, kardeşi doğduğunda bir ara bebekçe konuşmaya geri dönme oldu, kardeşine özendi. (Gerçi zaten bebekti 24 aylık bir bebek) Kızımı görmezden gelmedik. Ona bolca sarıldık, "Sen benim en tatlı bebeğimsin" dedik eleştirmedik, konuşma demedik. Anladık ki kızım streste ve içdünyasındayeniden iç dengesini kurmaya çalışıyor.
Bu dönem çok önemli. Hocalarımız uyarmıştı regresyon (davranışta gerileme) varsa yeni zihinsel öğrenmelere zorlamayın diye. Bu dönemde fazla etkinlik için zorlamadık, zihinsel gelişimini destekleme çabasına girmedik, kendisinin içsel toparlamasına izin verdik ona zaman tanıdık. Onun konuşmasını düzeltmeye çalışmadık. Regresyonunu ne destekledik ne de eleştirdik. Hatta kucağıma aldım bebek gibi salladım. Bir süre ona "Abla bebek" dedik. Kazasız belasız kıskançlıksız atlattık.
2-Kızımda 'yapılandırılmış gözlem' uygulamaya çalıştım. Daha önce yayınladığım bebeğin ayına göre ay ay gelişim çizelgelerini takip ettim. Gözden kaçırdığım bir şey var mı diye. İkinci çocukla birlikte değişen hayatımızda uyum döneminde bu çizelgeler çok yol gösterici oldu.Yapılandırılmış gözlemde en önemli olan, gelişimlerde kaçırdığım bir şey var mı mesela dil gelişimini destekliyor iken, bilişsel gelişim kaçmış olmasın gibi. Mesela akranları ile olan sosyal ilişkisinde paylaşımcılığı, alma verme ilişkisi nasıl?
Hatta uzman bir pedagog arkadaşıma kızımı götürüp bir sürü tarama envanterleri ile testler yaptırdım.Onun önerilerini dinledim. Çok yok gösterici oldu. Şimdi evimde Denver II gelişim skalası var, odasında asılı onu takip ediyorum.
Hatta uzman bir pedagog arkadaşıma kızımı götürüp bir sürü tarama envanterleri ile testler yaptırdım.Onun önerilerini dinledim. Çok yok gösterici oldu. Şimdi evimde Denver II gelişim skalası var, odasında asılı onu takip ediyorum.
3- Kızıma o dönemde sınırlamalar da koyduk. Biliyorduk ki ona şu mesajı vermemiz gerekiyor: Biz seni her zaman koruruz, hayatının kontrolden çıkmasına izin vermeyiz, senin yaptıklarını fark ediyoruz, önemsiyoruz. Sen bizim için değerlisin. Aslında koyduğumuz sınırlarla çocuklarımıza verdiğimiz mesajlar bunlardır. Onlara 'özdisiplin' ve 'kendi sınırlarını tanıma', 'kendini güvende hissetme' duygusunu ve mesajını veriyoruz. Çocuğa tutarlı kurallar koymak, çocuğu disiplinize ediyor. Tabii bazen dengeyi tutturmak zor oluyor. Ama şunu da itiraf edeyim oğlişe sınırlamalar koyma konusunda kızım kadar başarılı olamadım: ) Kızım çok daha kolay bir çocuk .
4- Bazen öfke nöbetleri yaşadık ama küçük oğlanda. İki kardeş olmak yalnızca buyuğe değil küçüğe de zor. Bu zamanda aslında içsel bir deneyim yaşadığı için çok tepki göstermedik ama istediğini de yapmadık, bol bol kucağıma alıp sarıldım ve güzel sözler söyleyip sakinleştirmeye çalıştım.
5- Gittiğim seminerde öğrendiğim duygularını sözlü olarak ifade edip, ondan taraf olmaktı. ' Kardeşin seni sinirlendiriyor değil mi bazen beni de sinirlendiriyor. Yaramaz bebeek'. deyip kızıma onu anladığımı ona anlattım. ' Kızgın mı hissediyorsun? ' gibi soruları kızıma sorup, onun duygularını isimlendirip kategorize etmesini de sağladım.
6- Şu sözü çok severim ' çocuğa kardeş ister misin demek, kadına kuma ister misin demekle aynı şey : ) ' Çok zor bir süreç ve bu süreçte onların bol ilgiye ihtiyaçları var ve bol sevgiye. Yeni gelen bebeğin rakip değil oyun arkadaşı olduğunu ona hissettirmemiz gerekiyor. Yoksa bir bakmışız ' düşman kardeşler ' aynı evde yaşıyor ve biz de boğuluyoruz. Mutlu kalın...
ne guzel yazmissin maasallah oyle aktif arasyirma yapan bir annesin ki bazen 2 cocuklu olduguunu unutuyorum ;)
YanıtlaSilben de bir sure once aktivite yapmayi kestim kardes cok farkli oluyor buyuge zaman tanimak durumu taniyip adepte olabilmesi icin daha cok sosyal ve psikokojik destek vermek gerekir.
bizim kardesler iyi anlasiyior ama yine de ben biguluyorum bazen :(
unutmadan maasallah sana da genis capli ve derin arastirma yapabiliyorsun ben yazilarimi gece herkes uyurken uykumdan calarak yazdigim icin senin gibi arastiramiyorum ana senden eksiklerimi takip edebiliyorum...
Ben de boğuluyorum çok haklısın anne olup da bazen boğulmayan yok gibidir. birbirimizden ne kadar da çok şey öğreniyoruz değil mi. O kadr çok şey öğreniyoruz ki anneler birbirimizden iyi ki blog açmışız. Bazen yemek te eşime okuduğum blogta yazanları anlatıyorum. İyiki varsınız
SilEvlat ne güzel şey, hamdolsun, muhakkak çok olması da yüreğini şenlendir insanın. Getireceği zorluklara önceden bilinçli olmak bir hareket planın olması bodoslama bu işe dalmaktan farklıdır bence.. Haa biz ne kadar donanım sahibi olmaya çalışsakta zorlanacağımız çuvallayacağımız durumlar da oluyor hayatta tabi ki. Çok bilinçli, hassas ve özverili bir anne olduğunuz bloğunuzdan akıyor... (yüzünüzden akıyorun blogcası :) maşallah.
YanıtlaSilAllah gayretlerimizin karşılığını hayırlı mutlu evlatlarla versin inşallah. Ben ilk çocuk için bile 5 yıl düşünmüş biriyim hem de kardeş şart diye düşünmedi hiç. Kardeş insana yoldaş da olabilir sıkıntı da bilemeyiz. Dileriz ki sevgi dolu kardeş olsunlar tabi. Bazen geç kalmadan başka bir çocuk daha düşünsekmi diyorum kendi kendime ama psikolojik, fizyolojik şartlara bakınca o düşünceden bile çoook uzaklarda olduğumzu görüyorum. Ne diyelim Allah hayırlısını versin. Evlatlarımızı bize bağışlasın bizi de onlara... Olmayanlara da en kısa zamanda yaşatsın imşallah. İyiki yazmışsınız, döküldüm ben de :) Bir gün şartlar olgunlaşır da başka bir bebek zamanı gelirse sizden öğrenmek isteyeceğim çok şey olacak. iyiki tanışmışız :)
Çok teşekkür ederim sevgili anne.Sözlerin benim için çok değerli.Bende diyorum ki iyiki tanışmışız. : )) Ne güzel birbirimizden bissürü şey öğreniyoruz.Allah evlatlarımızı bize bağışlasın. İkinci çocuk genelde kendisi gelir, insanın en beklemediği zamanda : )) Sevgiler
Silİkinci bebek... İnan ruyalarıma giren ve en bunaldığım fikirdi bu... Taa ki seni tanıyana kadar. Anneliğine, evlatlarına karşı olan ilgine, sabrına hayranım tek kelimeyle. İkinci bebek için ise "nasip" diyorum artık. Yukarıda dediğin gibi beklenmeyen bir zamanda geleceğine inanıyorum ben de :)
YanıtlaSilSözlerin benim için çok değerli esracığım çok teşekkürler. Birbirimizden ne kadar çok şey öğreniyoruz değilmi . Hepimiz birbirimize daha iyi bir anne olmanın yollarını anlatıyoruz. O nedenle senin bloğunun adını seviyorum anne olacam ben.
Sil